Knuffels in de Dominicaanse Republiek

Deze keer een blog met héél véél foto's van het uitdelen van de laatste knuffels in de Dominicaanse Republiek. Ik wilde een selectie maken door de mooiste foto's er uit te zoeken. Maar eigenlijk wil ik ze allemaal wel met jullie delen, dus ik hoop dat Blogger dit aan kan, en plaats ze gewoon allemaal! =)

Kinderen spelen op straat.

Basketbal- en honkbalveld met op de achtergrond een door zendelingen opgezette school. 
Rechts de heuvel waarop een deel van de krottenwijk is gebouwd.

Pad omhoog

Op de heuvel zijn veel kleine huisjes gebouwd.

We bezochten een gezin op de heuvel. Zij woonden in een erg eenvoudig huis gemaakt van houten/metalen platen. De vloer bestond gewoon uit modder. Het was op dat moment gelukkig droog. Maar je kunt je voorstellen dat wanneer het regent, het water dan vanaf de heuvel zo door het huisje heen loopt.

In het huis stond wel een wasmachine, maar waarschijnlijk was er geen stroom. En kraanwater kan alleen beneden aan de heuvel gehaald worden. De dochter van het gezin was ziek, door een parasiet. Zij lag op bed. Ze vertelde dat ze weduwe was, ze was alleen achtergebleven met vier kleine kinderen.

Haar jongste zoontje, Jesús van 2 jaar, lag naast haar op bed.
Ik gaf hem het eendje dat was gehaakt door Carla.

Even later kwam ook zijn grote broer, Victor van 8, thuis. Ik gaf hem één van de autootjes van Sil.
Hij ging er meteen mee rijden op de muur.

Twee buurjongetjes kwamen toen ook nieuwsgierig bij ons kijken.
Zij wilden natuurlijk ook wel graag een autootje.

Een paar dagen later werden de voedselpakketten van onze stichting (The Bread Basket) uitgedeeld. Deze pakketten worden gegeven aan de allerarmste gezinnen uit de buurt. Soms komen de kinderen mee om de voedselpakketten op te halen. Aan deze kinderen hebben we ook knuffels uitgedeeld.

Het ijsbeertje van Krisje. En één van de pinguïntjes van Britta.

 En dit meisje kreeg een bungelbeertje van Carla.

Op een andere middag gingen we weer bij een gezin op bezoek. Reynardo (11) en Leonardo (5), de jongste twee kinderen, waren thuis. We vroegen of de kinderen naar school gingen. Maar dat gingen ze niet... Want moeder had geen geldig identiteitsbewijs en kon daardoor haar kinderen bij de geboorte niet laten registreren. En kinderen die niet zijn geregistreerd kunnen niet worden ingeschreven bij een school. Het is erg triest, want dit is iets wat veel voorkomt in arme buurten zoals deze.

Ik gaf de jongetjes ieder een autootje die ik had gekregen van Sil.
Nou die vielen in de smaak hoor! Ze hebben er heerlijk mee gespeeld.

Nog even zwaaien toen we weer weg gingen!

Sommige huisjes zien er aan de buitenkant best nog wel netjes uit. Maar als je binnen komt en even met de bewoners praat blijkt vaak dat schijn bedriegt. De vader van Edwin (6) en Eduardo (5) was op het moment dat wij langskwamen niet thuis, want hij was op zoek naar werk. Soms vond hij werk voor een dag of wat, maar vaak ook niet. En als er geen werk is, is er ook geen inkomen. Bij veel mensen in deze buurt bij wie we op bezoek zijn geweest hoorden we hetzelfde verhaal... Het is erg moeilijk voor deze mensen om rond te komen, er voor te zorgen dat er elke dag weer eten op tafel staat.

De jongens kregen ook ieder een autootje die ik had gekregen van Sil. Ze zijn het hele huis door geraced en hadden hele verhalen erbij. Een schoen werd een berg, bij de tafelpoot kon je tomaten kopen, wat een fantasie! Erg leuk om te zien!

----

----

Krisje, Vengy, Marijke, Jessica, Carla, An, Elly, Britta, Sil en Andrea
(en natuurlijk ook Esther, Ines, Annemiek en Veerle)

HARTSTIKKE BEDANKT!!!!

Ik vind het geweldig dat jullie al die knuffels hebben gehaakt en het was super om ze te mogen uitdelen!
Zoals jullie hebben kunnen zien heeft het voor veel BIG SMILES gezorgd!! =D